Η Συμφωνία αυτή ήταν παραγγελία της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας του Λονδίνου και γράφτηκε στις αρχές του 1886 και είναι αφιερωμένη στον δάσκαλο, φίλο και μέντορα του, Φραντς Λιστ.
Η Συμφωνία αποτελείται από δύο τμήματα και το καθένα υποδιαιρείται σε δύο μέρη δημιουργώντας έτσι στην πράξη την αίσθηση των συνηθισμένων τεσσάρων μερών μίας κλασικής συμφωνίας.
Η παρουσία του εκκλησιαστικού οργάνου κάνει τη διαφορά σε αυτή τη συμφωνία.
Ένα ανιόν μοτίβο τεσσάρων νοτών στο όμποε ακούγεται με την έναρξη της συμφωνίας και αποτελεί έναν από τους κύριους θεματικούς της πυρήνες.
Η αρχική αργή εισαγωγή δίνει γρήγορα τη θέση της στο κυρίως γρήγορο μέρος σε φόρμα σονάτας. Το αρχικό αυτό μοτίβο συνεχίζει να υπάρχει μαζί με ένα αγωνιώδες σχήμα δεκάτων έκτων (αρχικά στα έγχορδα και αργότερα και στα ξύλινα πνευστά), που αποτελεί έναν δεύτερο θεματικό πυρήνα και επιδέχεται ποικίλων μεταμορφώσεων.
Μετά την αριστοτεχνική ανάπτυξη του θεματικού υλικού η ένταση καταλαγιάζει και το εκκλησιαστικό όργανο κάνει την πρώτη του διακριτική εμφάνιση συνοδεύοντας ένα αισθαντικό αργό θέμα των εγχόρδων.
Η ειρηνική , στοχαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το αργό μέρος, προς στιγμή δείχνει πως θα ανακοπεί από την οιονεί απειλητική επανεμφάνιση στοιχείων του προηγούμενου μέρους (πιτσικάτο των εγχόρδων) αλλά λίγο αργότερα τα στοιχεία αυτά θα ενωθούν αρμονικά με το εκκλησιαστικό όργανο στην πληθωρική συνοδεία της βασικής μελωδίας. Στη συνέχεια το υλικό του πρώτου μέρους μετασχηματίζεται σε ένα θυελλώδες σκέρτσο. Αρπίσματα και κλίμακες στο πιάνο "γοργά σαν αστραπή" όπως τα χαρακτήρισε ο συνθέτης, αποτελούν μία ανάλαφρη πινελιά ευθυμίας.
Μία αναπάντεχη , ηχηρή συγχορδία από το εκκλησιαστικό όργανο σηματοδοτεί την έναρξη του φινάλε.
Τα έγχορδα υπό την κυματοειδή συνοδεία του πιάνου εκθέτουν ένα στιβαρό θέμα εν είδει χορικού, που αμέσως επαναλαμβάνεται μεγαλοπρεπώς από το όργανο. Η εξέλιξη πραγματώνεται μέσα σε ένα πλαίσιο πανηγυρικής διάθεσης αλλά και έντονης αντιστικτικής ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου